درمان‌های مکرر با اسید اگزالیک

درمان‌های مکرر با اسید اگزالیک تابستانی آنقدر که فکر می‌کنید مؤثر نیستند.

تحقیقات جدید نشان می دهد که استفاده از بخار اسید اگزالیک در فصل پرورش در بهترین حالت فقط یک اقدام پیشگیرانه است.

از زمان تایید استفاده در کانادا از سال 2005 و ایالات متحده در سال 2015، اسید اگزالیک به یک روش استاندارد برای مدیریت کنه واروآ تبدیل شده است. اگرچه به طور گسترده ای به عنوان مؤثرترین آن در کلنی های بدون نوزاد زنبور شناخته شده است،

برخی از زنبورداران ممکن است در تابستان به دلیل سطوح بالای کنه، دمای بالا و شاید برنامه ریزی ضعیف احساس فشار کنند. اگرچه ظاهراً اثربخشی آن مشکوک است. اسید فرمیک نیز برای استفاده در زمانی که سوپر عسل روشن است تایید شده است. اما برای کلنی های کوچک یا ضعیف توصیه نمی شود. برخی از زنبورداران مشکلات مربوط به از دست دادن ملکه را پس از درمان فرمیک، به ویژه در هوای گرم گزارش می کنند که آنها را به دنبال گزینه های دیگر می کند.

مطالب مرتبط: سیستم افزایش محصولات زنبورعسل با قابلیت کنترل با موبایل(کندوی هوشمند)

اسید اگزالیک چه زمانی باید استفاده شود

در سال 2021، آژانس حفاظت از محیط زیست اعلام کرد که برچسب محصول اسید اگزالیک، که استفاده قانونی را دیکته می‌کند. اکنون در زمانی که تخم ریزی در داخل کندو کم باشد، کاربرد دارد. 

این کار با وجود آگاهی از اینکه درمان به سلول‌های سرپوشیده، جایی که بیشتر کنه‌ها در منطقه های کندو زندگی می‌کنند، نفوذ نمی‌کند. انجام می‌شود. منطق این است که تکرار برنامه ها در فواصل پنج یا شش روزه باید در نهایت تمام کنه ها را در معرض درمان قرار دهد. بنابراین حتی در فصل تولید مثل به یک کشتار موثر کنه دست می یابد. 

اشتباه یک  مقاله جدید  نشان می‌دهد که درمان با اسید اگزالیک در طول تابستان با نرخ برچسب سطح کنه‌ها را در مقایسه با آلودگی قبل از درمان کاهش نمی‌دهد. حتی زمانی که درمان هفت بار در فواصل پنج روزه تکرار شود. اسید اگزالیک ممکن است ارزان باشد. اما برای روشی که حتی بار کنه‌ها را در یک زمان حساس از سال به پایین‌تر از آستانه درمان نمی‌رساند. تعداد زیادی بازدید از زنبورستان است. در بیانیه‌ای مشترک می‌گویند: «در بهترین حالت، سطح کنه‌های قبل از آزمایش را ثابت نگه داشت.»

مطالب مرتبط: همه چیز درباره عسل و خواص

فصل استفاده مهم است

بری و همکارانش اسید اگزالیک را با استفاده از روش تبخیر استفاده کردند که به عقیده برخی برای زنبورها آسان‌تر است. برای انجام این کار، مقدار کمی اسید اگزالیک پودر شده (یک گرم در هر محفظه نوزاد، طبق برچسب آمریکایی) در سر دستگاه بخارساز قرار داده می شود. سپس در ورودی پایین کلنی وارد می شود. دستگاه گرم می شود، ابتدا ذوب می شود. سپس کریستال ها تبخیر می شوند که با سرد شدن در هوا، به سرعت دوباره جامد می شوند. این یک غبار کریستالی از اسید اگزالیک ایجاد می کند که زنبورها و سطوح کندو را می پوشاند.

در مطالعه خود، تعداد کنه‌های تقریباً 100 کلنی را در آلاباما در طول تابستان ردیابی کردند. نیمی از آن مستعمرات رژیم اگزالیک را دریافت کردند که در مجموع 30 روز طول کشید. نیمی دیگر هیچ درمان مایتی دریافت نکردند. پنج روز پس از آخرین کاربرد، محققان بارهای واروآ را در تمام مستعمرات دوباره ارزیابی کردند. آنها را با سطوح قبل از درمان مقایسه کردند.

نویسندگان می گویند: “به خوبی شناخته شده است که بخار اسید اگزالیک به پوشش سلول های مولد، جایی که زنبورها و کنه های واروآ رشد می کنند، نفوذ نمی کند.” با این حال، ما می‌خواستیم بررسی کنیم که آیا این روش هنوز هم می‌تواند در جعبه ابزار زنبورداران، به‌ویژه در فصل بهار و تابستان، گنجانده شود. تا سطح واروآ را تا زمانی که محصولات دیگر مورد استفاده قرار گیرند، ثابت نگه دارند.

نتایج مطالعات

اگرچه آنها دریافتند که سطوح کنه در کلنی های دریافت کننده اسید اگزالیک در مقایسه با بارهای قبل از تیمار بدون تغییر است. جمعیت کنه در کلنی های شاهد بیش از 4 درصد (چهار کنه در هر 100 زنبور) در طول مطالعه افزایش یافت. تیمارهای تابستانی با اسید اگزالیک باعث کاهش جمعیت کنه نشد، اما از رشد آن جلوگیری کرد.

این بدان معناست که در دوز آزمایش شده، در حالی که جوجه‌هایی در کندو وجود دارد، اسید اگزالیک ممکن است مدتی برای شما موثر باشد. اما برای رهایی از واروآ زنبورهای شما به تنهایی کافی نیست.

بری و همکارانش می‌گویند: «ادبیات نشان می‌دهد که واروآ در مرحله پراکندگی – روی زنبورهای بالغ – از یک تا ده روز یا بیشتر باقی می‌ماند.  بنابراین، ممکن است فواصل برنامه پنج روزه ما تعداد زیادی کنه های واروآ را از دست داده باشد. نویسندگان تأکید می‌کنند که احتمالاً وجود بچه‌ها، و نه دمای بالاتر در تابستان، بر نتیجه درمان تأثیر گذاشته است.

برخی از شرکت‌های فروش بخارساز ادعا می‌کنند که اواخر تابستان و اوایل پاییز زمان «بسیار» برای استفاده مکرر از بخار اگزالیک است.  آنها حتی شامل دستورالعمل هایی هستند که بیان می کند درمان ها باید در فواصل پنج روزه به مدت چهار هفته در طول دوره پرورش تکرار شوند. با توجه به کار، این دستورالعمل ها باید به روز شوند. تا نشان دهند که اگرچه این روش از رشد جمعیت کنه ها جلوگیری می کند. اما در واقع بار کنه ها را کاهش نمی دهد.

خطرات قفس شدن ملکه

اسید اگزالیک در غیاب نوزاد بسیار بهتر عمل می کند. ممکن است وسوسه انگیز باشد که با قفس کردن ملکه به طور مصنوعی بی فرزندی را القا کند. اما تحقیقات انجام شده توسط کامرون جک، ادزارد ون سانتن و جیمی الیس خود ABJ در فلوریدا نشان می‌دهد که این می‌تواند برای سلامت کلنی مضر باشد. 

محققان با استفاده از ده کلونی در هر گروه، کارآیی استفاده از بخار اگزالیک واحد، سه کاربرد مکرر (با فاصله هشت روز) و تیمارهای بخار همراه با قفس کردن ملکه را برای القای شکستن نوزادان آزمایش کردند. نتایج آنها نشان می دهد که علیرغم زنده بودن همه ملکه ها پس از دوره 24 روزه قفس بندی، احتمال تلف شدن کلنی هایی با ملکه های در قفس در 6 هفته آینده 21 برابر بیشتر است.

دقیقاً مشخص نیست که چرا کلنی‌هایی با ملکه‌های در قفس بقای کمی داشتند، اما جک، استادیار دانشگاه فلوریدا و نویسنده اصلی این مطالعه، حدس می‌زند که ممکن است مربوط به زمان سال باشد. او توضیح می‌دهد: «ما در اواخر تابستان شکاف‌های مولدین خود را اعمال کردیم. اگرچه هنوز در دماسنج مانند تابستان بود، ملکه‌های ما برای آماده شدن برای زمستان، تخمگذاری‌شان را کند می‌کردند.

محققان انتظار نداشتند که قفس در این زمان تا این حد مضر باشد. زیرا زمستان در فلوریدا ملایم است و تولید جوجه ها در اواخر فصل ادامه می یابد. جک خاطرنشان می کند که موفقیت ممکن است ضعیف باشد. مربوط به مستعمراتی باشد که قبلاً توسط بارهای زیاد واروآ فلج شده بودند. صرف‌نظر از علت دقیق، بر اساس احتمال بالای مرگ کلنی، نویسندگان توصیه می‌کنند که انقطاع نوزاد «فقط در ماه‌های [اوایل] تابستان یا احتمالاً اصلاً انجام نشود.

مطالعات قبلی در ایالات متحده و  ایتالیا، چنین پیامدهای مضر قفس ملکه را مستند نکردند. ادغام زادوولد تابستانی در برنامه مدیریت واروآ در اروپا توصیه می شود.  چرا مطالعه جک متفاوت بود، مشخص نیست. اما برای احتیاط کافی است.

شواهد بیشتری مبنی بر بی اثر بودن درمان های مکرر

جک و همکارانش همچنین گزارش دادند که سه درمان تبخیر بهتر از یک نیستند. هر دو استراتژی کاربرد (یک گرم در هر جعبه نوزاد یک بار یا سه بار استفاده شود) باعث افتادن کنه های مشابه در کلنی هایی شد که هیچ درمانی دریافت نکردند. در حالی که ترکیب تیمار اگزالیک با قطع مولدین باعث بهبود کارایی شد. از نظر کشتار کنه ها، احتمال مرگ آن کلنی ها بیشتر بود.

همراه با مطالعه بری، این داده‌ها به ما می‌گویند که سه درمان با فاصله هشت روز کافی نیست. حتی هفت درمان با فاصله پنج روز تنها از رشد جمعیت کنه‌ها جلوگیری می‌کند. نه اینکه کنه‌ها را به زانو درآورد.

جک هشدار می‌دهد: «به‌عنوان دانشمندان، ما باید مراقب باشیم که یافته‌های تحقیقات خود را اغراق نکنیم.» و اضافه می‌کند که مطالعات باید دقیق و جامع باشد.